"Veel bedrijven zijn niet op de hoogte van alle voordelen waarop ze beroep kunnen doen"
.png)
Naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van het Sociaal Fonds Transport en Logistiek zetten we de werking van de organisatie graag nog eens in de kijker. We spraken hiervoor met Rachide Berrazi en Stefanie Dobbelaere, sectorconsulenten in respectievelijk Oost- en West-Vlaanderen. Ze lichten toe wat het SFTL allemaal doet, van welke voordelen dat jij als werkgever kan genieten en wat je zelf kan doen om het tekort aan arbeidskrachten aan te pakken.
Kunnen jullie eens kort samenvatten wat het SFTL doet?
Stefanie: Het SFTL werkt rond twee belangrijke pijlers. De eerste pijler bevat de aanvullende sociale voordelen, namelijk de premies en financiële tegemoetkomingen voor arbeiders en bedrijven. Zo zorgen we bijvoorbeeld voor de eindejaarspremies van de arbeiders of kunnen werkgevers een terugbetaling aanvragen voor de medische schifting van vrachtwagenchauffeurs.
Rachide: Daarnaast heeft het SFTL de belangrijke opdracht om te zorgen voor een kwalitatieve instroom van arbeidskrachten in de sector. We werken hiervoor samen met verschillende opleidingspartners en zetten in op promotie van het beroep van vrachtwagenchauffeur en logistieke arbeider. Ook werken we samen met de Vlaamse overheid rond een aantal arbeidsmarktthema’s zoals werkbaar werk en non-discriminatie.
Wat houdt de job van een sectorconsulent in? Waarvoor kunnen bedrijven beroep doen op jullie?
Stefanie: Veel bedrijven zijn niet op de hoogte van alle sociale voordelen waarop ze beroep kunnen doen. Wij lichten deze toe tijdens bedrijfsbezoeken. Daarnaast peilen we tijdens deze bezoeken naar de knelpunten waarmee bedrijven geconfronteerd worden. We helpen hen dan op weg naar de organisaties of tools die hen kunnen verder helpen. We stellen vast dat nog veel te weinig kmo’s in de sector hun weg vinden naar onze opleidingspartners (VDAB, onderwijs, CVO) of de sectorale instroomprojecten. Je kan ons dus zien als verbindingsofficiers.
Waarvan maken werkgevers het meeste gebruik in het aanbod van het SFTL?
Rachide: De meeste tussenkomsten gebeuren op het vlak van opleidingsbudgetten voor de permanente vorming. Elke werkgever krijgt jaarlijks een budget toegekend, gebaseerd op het aantal werknemers in dienst. Daarnaast wordt een terugbetaling voor de digitale bestuurderskaart ook veel aangevraagd.
Verder is er ook veel vraag naar de (gratis) SFTL-opleiding tot werkplekbegeleider. Dat houdt in dat een ervaren vrachtwagenchauffeur of logistieke medewerk(st)er binnen het bedrijf wordt opgeleid om nieuwe werknemers of kandidaten goed te kunnen onthalen en begeleiden.
Van welke voordelen zijn de bedrijven het minst op de hoogte?
Stefanie: We merken dat vele bedrijven niet weten dat arbeiders in onze sector na zes maanden ononderbroken anciënniteit automatisch aangesloten worden bij een hospitalisatieverzekering, die het SFTL heeft afgesloten. We stellen ook vast dat er minder aanvragen zijn voor financiële tussenkomsten bij de medische schifting in het kader van het vernieuwen van het rijbewijs of voor ADR-opleidingen.
Rachide: Bovendien weten veel bedrijven niet dat ze via het SFTL een financiële tussenkomst kunnen aanvragen voor een kandidaat-werknemer of een werknemer om een opleiding voor een rijbewijs C/CE te volgen. Diezelfde opleidingsfactuur kunnen ze dan ook nog eens inbrengen in het kader van de Vlaamse kmo-portefeuille. Dat is dus zeker de moeite.
TLV: Wat zijn volgens jullie ervaring de grootste uitdagingen voor werkgevers vandaag?
Rachide: Het tekort aan chauffeurs en logistieke arbeiders blijft het grootste probleem. En de vergrijzing in de sector gaat dit probleem enkel nog vergroten. Daarom is het cruciaal dat bedrijven meer gaan inzetten op interne opleidingen. Werkgevers die zich niet klaarmaken om zelf ook werknemers op te leiden, gaan meer in de problemen komen dan werkgevers die dat wel doen. Dat merken we nu al.
Denken dat alle vacatures zullen opgevuld worden door werknemers die onmiddellijk inzetbaar zijn is utopisch. Werkgevers gaan moeten samenwerken met opleidingspartners en werknemers ‘on the job’ opleiden. Ons advies is daarom: werk een kader uit rond onthaal en begeleiding. Het vraagt voor kleine bedrijven die geen personeelsdienst hebben natuurlijk een grote inspanning, maar we geloven dat dit ook voor hen kan. Eens je die kennis in huis hebt en een interne structuur hebt opgesteld, zal dat ook automatisch gaan.
TLV: Jullie hebben verschillende projecten en campagnes lopen om verschillende doelgroepen naar de sector te leiden. Zien jullie een stijging in het aantal geïnteresseerden?
Stefanie: We hebben verschillende structurele instroomkanalen, zoals de beroepsopleiding via de VDAB of onze samenwerking met het onderwijs. Dit schooljaar zijn er 580 leerlingen in de opleiding tot vrachtwagenchauffeur in de 3de graad Beroeps secundair onderwijs. Dat is een mooi cijfer, maar het is natuurlijk onvoldoende om het tekort op te lossen.
Een heel belangrijke doelgroep zijn de zij-instromers. Het SFTL heeft hiervoor recent extra middelen vrijgemaakt, waardoor zij-instromers gratis een rijbewijs C en CE kunnen behalen. Er is heel veel vraag naar, dus dat betekent dat er toch nog veel mensen geïnteresseerd zijn in het beroep van vrachtwagenchauffeur. Helaas zijn er lange wachttijden bij de rijscholen.
De komende twee jaar gaan we ook meer inzetten op het versterken van de competenties van jongeren tussen 18 en 26 jaar in logistieke richtingen, bijvoorbeeld door het financieren van de opleiding tot heftruckchauffeur voor deze doelgroep.
TLV: Zijn er doelgroepen die we nog meer zouden moeten aanboren?
Rachide: Steeds meer kandidaten zijn mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld laaggeschoolden of anderstaligen. Het zijn vaak zeer gemotiveerde en loyale werknemers. We durven dan ook de bedrijven op te roepen om zich open te stellen voor deze kandidaten.
Eerst en vooral heeft het SFTL in samenwerking met de VDAB voor deze doelgroep voortrajecten uitgewerkt om hen voor te bereiden op het theorie-examen vakbekwaamheid C. Als ze daarin slagen kunnen ze doorstromen naar de beroepsopleiding bij de VDAB.
Om de doelgroep anderstaligen nog meer aan te boren en optimaal te kunnen inzetten in onze bedrijven, zal er in 2024 een sectoraal taalcoachingprogramma worden uitgewerkt. Bedrijven die hiervoor ook de train-de-trainer volgen, zullen dan gemakkelijk op de werkvloer zelf taalcoaching kunnen organiseren op de momenten dat het hen het beste past. Daarnaast komt ook de ‘FACT-app’ eraan, een handige vertaalapp met termen die vaak gebruikt worden in de job of de sector.
TLV: Wat kan een transport- of logistiek bedrijf zelf doen om arbeidskrachten aan te trekken of te behouden?
Rachide:
Ik zie hierbij 4 punten:
1. Meld de vacatures bij de VDAB. Enkel zo blijft het beroep van vrachtwagenchauffeur een knelpunt en komt de sector gemakkelijker in aanmerking voor incentives vanuit de overheid om hieraan te werken.
2. Sta open voor samenwerking met de sectorale opleidingspartners. Het SFTL heeft al jaren een intensieve samenwerking met zowel de VDAB, het beroepssecundair onderwijs, als het volwassenonderwijs voor de opleiding tot vrachtwagenchauffeur. Het wagenpark waarmee dit gebeurt wordt ter beschikking gesteld door het SFTL.
Voor de logistieke bedrijven: stel je kandidaat om stageplaatsen aan te bieden. De logistieke opleidingen zijn blijvend op zoek naar kwalitatieve stageplaatsen.
3. Werk een onthaal- en opleidingsbeleid uit. Zorg ervoor dat de persoon waarmee kandidaten de eerste weken op pad gaan iemand is die dat op een goede manier doet. Er bestaat hiervoor een gratis opleiding tot ‘werkplekbegeleider’ voor vrachtwagenchauffeurs en logistieke medewerkers.
4: Leid zelf chauffeur C/CE op. Zowel voor interne als externe kandidaat-chauffeurs kunnen werkgevers de financiële tussenkomst aanvragen uit de cao rijbewijzen.
Daarnaast kunnen bedrijven ook kiezen om in samenwerking met de VDAB een gemotiveerde werkzoekende kandidaat-chauffeur via een Individuele Beroepsopleiding in de Onderneming (IBO) zelf op te leiden. Indien deze kandidaat nog een rijbewijs C/CE moet behalen, kan dit tijdens de IBO via de rijschool.
TLV: Wat vinden jullie het meest boeiende aan jullie job en aan de sector?
Stefanie: Elke dag ziet er anders uit. We doen bedrijfsbezoeken, zijn aanwezig bij evaluatiemomenten van de leerlingen of geven zelf de opleiding tot werkplekbegeleider. We bouwen goede contacten uit met de werkgevers uit onze regio’s en ze weten ons dan ook spontaan te vinden voor allerlei vragen over de arbeidsmarkt.
Rachide: Het is een hands-on sector, waarbij zowel werkgevers als de personeelwerkers dicht bij hun mensen staan. Ondertussen hebben we al meer dan 2.000 sectorarbeiders opgeleid tot werkplekbegeleid(st)er. Tijdens het geven van deze sessies ervaar ik aan den lijve het enthousiasme, de eerlijkheid en de bevlogenheid waarmee deze mensen naast hun job ook nog eens met trots en passie hun kennen en kunnen willen overdragen aan hun nieuwe collega’s. Dit in een sfeer van rechtaan-rechtuit. You get what you see!
Hoe kunnen bedrijven jullie bereiken?
Bedrijven uit Oost-Vlaanderen mogen een mailtje sturen naar [email protected] of bellen naar 0479 85 67 72.
Voor West-Vlaanderen kan je contact opnemen via [email protected] of 0494 11 94 91.
Ligt jouw bedrijf in een andere regio? Neem contact op via [email protected] of 02 424 30 80.
Het Sociaal Fonds voor Transport en Logistiek werd in 1973 opgericht en mocht vorig jaar dus 50 kaarsjes uitblazen! En die 50ste verjaardag werd op 18 december 2023 gevierd in aanwezigheid van de partners van het SFTL.
Tijdens de viering, waarbij de nadruk lag op het verenigen van alle partners, zoals bijvoorbeeld VDAB, FOREM en de scholen, werd tijdens enkele korte panelgesprekken benadrukt waarvoor het SFTL staat. De realisaties van de voorbije jaren zijn talrijk en allemaal met het oog op het verbeteren van de sector, zoals de eindejaarspremie voor arbeiders, het aanvullend pensioen, de tussenkomsten voor de werkgevers, maar ook het bevorderen van de instroom door ondersteuning van onderwijs en andere opleidingstrajecten. Ook een vooruitblik naar de toekomst mocht niet ontbreken. De uitdagingen in een steeds veranderende sector zijn talrijk. Het belang van het SFTL als brug tussen alle partners werd tijdens het event dan ook in de verf gezet!
Proficiat aan het SFTL en zijn medewerkers. En op naar de volgende 50 jaar!
Ook interessant
Een blik in het leven van een beroepschauffeur - dagverslag
Dagverslag: Een glimp in het leven van Patrick, een gepassioneerde vrachtwagenchauffeur die al 37 jaar lang nationale en internationale wegen over reist op vier wielen.
Nieuwe medewerkers bij TLV worden voorgesteld aan de wereld van transport door een mini-stage bij een transportbedrijf tijdens hun eerste werkweken. Ze gaan één dag mee met een vrachtwagenchauffeur en worden zo ondergedompeld in de dagdagelijkse realiteit. Het is belangrijk om een goed beeld te krijgen van de sector en het beroep om zo transporteurs het best te kunnen bijstaan.
Shannon Van den Borre, nieuw bij TLV als marketing, communicatie en event coördinator, mocht één dag het beroep van chauffeur meebeleven. Met jarenlange ervaring in het vak, neemt Patrick Van de Maele, chauffeur bij Trans Europe Express (TEE), ons mee op weg door zijn leven als vrachtwagenchauffeur.
Interview en verslag: Shannon Van den Borre
De dag begint wanneer ik me aanmeld bij de balie van Trans Europe Express (TEE) in
Erpe-Mere. Het is nog vroeg, maar ik word onmiddellijk ontvangen met een glimlach. Patrick stond al grapjes te maken bij de planning en de sfeer zat duidelijk al goed. We bereiden ons voor op de rit van vandaag door veiligheid schoenen, een helm en een fluojas klaar te nemen. Patrick overloopt met mij kort de planning, neemt nog een koffie voor onderweg en zo staan we beiden klaar voor de rit naar de eerst klant.
De vluchteling
Patrick en ik maken kort even kennis en al snel blijkt dat hij al jarenlange ervaring heeft als beroepschauffeur. Patrick vertelt me over de weg die hij afgelegd heeft als chauffeur en waar het allemaal begon. “Mijn schoonvader is de persoon die me geïnspireerd heeft om in de transportsector te starten. Collega-chauffeurs en vrienden kenden hem als ‘de vluchteling’ vanwege de lange afstanden die hij aflegde met de vrachtwagen.”, vertelt hij ludiek. Hoewel zijn oorspronkelijke passie toch wielrennen was, moest hij na een spijtig ongeval tijdens zijn wielrencarrière nieuwe keuzes maken. Uiteindelijk trok de vrijheid van chauffeur, zowel op de weg als in de verdere internationale ritten, hem aan. Patrick vertelt mij met veel fierheid over TEE en de fijne werksfeer. Hij benadrukt dat er met veel respect en zorg omgegaan wordt met de werknemers.
De weg lijkt me uitzonderlijk rustig voor een woensdagochtend tijdens een spitsuur. Deze situatie brengt ons naar een volgend onderwerp: Merkt Patrick een groot verschil aan chauffeur zijn vandaag of vroeger? Hij hoeft er niet lang over na te denken. Voor hem is het verschil groot. Het toegenomen verkeer en de gestegen werkdruk door striktere controle op rij- en rusttijden zijn het eerste antwoord.
“Tot een aantal jaren terugging het bij chauffeurs vooral over zoveel mogelijk rijden. Vroeger was er ook meer ruimte voor sociale interactie tussen chauffeurs. Vandaag is er grote concurrentie tussen chauffeurs en bedrijven onderling. Wanneer ik startte als chauffeur was er echt een groepsgevoel, een community. Iedereen hielp elkaar en je was gewoon chauffeur, los van je nationaliteit of voor wie je reed. Vandaag ervaar ik dat, jammer genoeg, veel minder.”, voegt Patrick eraan toe.
Ondertussen komen we aan bij de eerste klant. Het is niet onmiddellijk duidelijk waar we verwacht worden voor aanmelding en administratie. Na telefonisch contact met de planning bleek dat ook zij geen wijzigingen mee gekregen hebben. We proberen de juiste locatie dus zelf te zoeken. Na een tijdje, vinden we onze weg naar de ontvangstbalie en de weegbrug. Onze wachttijd loopt hier al snel op tot een vol uur.
Rust in de cabine
Het geeft mij de ruimte om Patrick te vragen hoe hij een typische dag voor zichzelf als vrachtwagenchauffeur zou omschrijven.
Het wordt me snel duidelijk dat de nationale ritten eerder een uitzondering zijn voor hem. Zijn werkweek begint doorgaans al op zondagavond met het klaarleggen van zijn spullen voor de internationale ritten die hij maakt. Op maandagochtend vertrekt hij vroeg richting TEE, hij haalt zijn trailer op en vertrekt dan liefst zo snel mogelijk naar de eerste klant. “De dag is echter allesbehalve voorspelbaar. Onderweg naar mijn bestemming moet ik vaak omgaan met files, wachttijden en andere onverwachte obstakels.”, legt Patrick nog uit.
Het valt me ineens op dat de radio helemaal niet aanstaat in de cabine. Ik vraag Patrick of dit een bewuste keuze is. “Tijdens het rijden geniet ik van de rust in mijn cabine, zonder enige afleiding van de radio.”, aldus Patrick.
Een vriendelijke broer in Zuid-Frankrijk
De aanmelding bij de klant en een eerste keer wegen zijn net achter de rug. We rijden nu naar de locatie waar de goederen ingeladen zullen worden. Dit verloopt heel snel. We gaan terug richting de weegbrug om alle administratie in orde te brengen. Drie kwartier later zijn we onderweg naar een volgende stop waar we kort na de middag zullen aankomen.
Vanwege onze aankomst tijd, zijn ook de medewerkers van onze volgende stop in middagpauze. Patrick en ik maken daar gebruik van om wat leuke herinneringen boven te halen aan zijn internationale ritten. Hij vertelt me met veel enthousiasme over de mooie landschappen die hij tijdens deze ritten heeft mogen zien. Ik vraag hem naar één specifiek verhaal die hij zich voor altijd zou herinneren. Een verhaal uit Zuid-Frankrijk komt boven. Een hartverwarmend verhaal over hoe hij door een lokale boer werd ontvangen met koffie en een diepgesprek had vroeg in de ochtend voor hij zijn vrachtwagen zou laden. “Vroeger waren dergelijke gastvrije momenten niet ongewoon”, zegt Patrick mij. “Maar vandaag de dag zie ik een grote verandering naar sneller laden en lossen, met minder ruimte voor een fijne babbel.”, voegt hij toe met enige teleurstelling in zijn stem.
Ik hou er van om een hele week op weg te zijn richting het zuiden. De planning weet dat ik hun dan bedank voor de week vakantie.
Ik werd benieuwd naar mogelijke verrassende aspecten van zijn werk waar mensen misschien niet aan zouden denken. Iets wat mij bij de eerste stop onmiddellijk opviel was dat onze taak niet enkel laden en lossen was. Patrick gaat akkoord en voegt toe: “Veel mensen realiseren zich niet dat ons werk meer omvat dan alleen van punt A naar punt B rijden. We komen op diverse locaties binnen een bedrijf voordat we daadwerkelijk kunnen laden en lossen. Vaak moeten we ook nog zelf de handen uit de mouwen steken bij het laad- en losproces.”
Genieten van de kleine dingen
Hij kaart ook het onderwerp van verkeersveiligheid aan. Ik hoor enkele schrijnende verhalen van zware ongevallen te wijten aan onderschatting van de remafstand van een vrachtwagen.
We rijden richting West-Vlaanderen. Het veranderend landschap brengt me bij de vraag:
“Wat zijn enkele van de beste uitzichten die je hebt gezien tijdens het rijden, en welke routes zijn het meest indrukwekkend?”. Patrick vertelde me al dat hij heel erg geniet van internationale ritten. De planning weet ondertussen dat ze deze ritten zonder moeite aan hem kunnen geven. Het Zuiden spreekt hem het meeste aan. “De combinatie van prachtige landschappen en gastvrije culturen maakt deze ritten voor mij eerder een plezierreis dan werk.”, lacht Patrick.
Patrick en ik zijn ondertussen een halve dag op weg samen. Uit onze gesprekken merk ik dat hij een zeer rustig persoon is die wel graag een babbeltje slaat. Ik vroeg hem dan ook, uit nieuwsgierigheid, waar hij zoal het meest van geniet tijdens zijn ritten alleen.
De landschappen onderweg en een tas koffie was zijn antwoord. Genieten van de kleine dingen des levens dus.
We zijn aangekomen bij een volgende klant. Ook hier krijgen we te maken met lange wachttijden voor het lossen van onze goederen. Wat sterk opvalt, is dat er heel wat verkeer is bij deze site en er maar weinig ruimte is voor een gesprek dat los staat van transport kwesties. Langdurige blikken onze richting uit doen me verder ook vermoeden dat men het niet dagelijks meemaakt een vrouw te zien in de cabine.
Ikzelf voel me toch al wat vermoeid worden door te focussen op de weg en onze gesprekken. Ik vraag Patrick hoe hij alert en geconcentreerd blijft tijdens zijn lange uren achter het stuur. “Over het algemeen heb ik weinig moeite met lange ritten. Als ik echt een antwoord zoek, zou ik zeggen dat een koffietje mij wel helpt.”, zegt Patrick vlotjes. Hij is deze ritten duidelijk gewoon en heeft er al veel langere achter de rug.
In de cabine zie ik toch wat technische snufjes zoals dodehoekcamera’s, tachograaf en een GPS aanwezig. Ik ben benieuwd welke technologieën hem helpen bij zijn job.
Blijkt dat de komst van de GPS zijn werk aanzienlijk heeft vergemakkelijkt. Patrick vertelt mij verhalen over hoe hij vroeger met een kaart zich moest navigeren. Patrick is ook niet verlegen en legt uit dat hij vroeger wel vaker bij bedrijven of tankstations binnenstapte om de weg te vragen. “Zo heb ik ook een woordje Italiaans geleerd.”, vertelt hij trots.
In de namiddag wijzigt Patrick zijn planning plots. Door vertraging in de voormiddag is één van de klanten weggevallen en vervangen door een nieuwe, meer gelegen op onze route. Patrick stemt nog even af met de planning en start zo zijn nieuwe route.
Het stresspijl stijgt lichtjes, want de voorspelde aankomsttijd is later dan de openingsuren van het bedrijf. We komen uiteindelijk net op tijd aan en worden opgewacht voor het laden van onze laatste lading van vandaag. Nadat alles ingeladen is, vertrekken we terug richting Erpe-Mere om onze werkdag af te sluiten.
Het was interessant om het leven van een vrachtwagenchauffeur zoals het dagdagelijks is mee te mogen maken. Er komen heel wat onverwachte situaties en herplanning bij kijken waar je niet direct bij stilstaat. Moe maar voldaan kijken Patrick en ik even terug op hoe de dag verlopen is en neem ik afscheid van hem.
Wie is TLV?
Heb je nog vragen over de sector of onze diensten en producten? Bel ons, stuur een mailtje of maak een afspraak via de kalender. We helpen je graag verder!
